به گزارش سرویس ورزشی روزنامه همشهری خطای گل محمدی در نقطه بدون خطر محوطه جریمه تیم ایران، هم پایانی بر رؤیای صعود به مرحله دوم بود و هم نمادی کامل از تمامیت فوتبال ایران. فوتبالی که حتی مجرب ترین مدافع آن درک مناسبی از زمان و مکان انجام یکی از ساده ترین تکنیک های فوتبال، یعنی تکل را ندارد.
تیم ایران با آرایشی منطقی تر نسبت به بازی با مکزیک وارد زمین شد. حضور هاشمیان در نوک حمله و آمدن معدنچی به سمت چپ برخی نقاط ضعف ایران را ترمیم کرد. اما مهم تر از این ها بازسازی روحی میرزاپور بود که باعث شد به رغم همه فشارهای چند روز گذشته و به رغم دریافت دو گل، او در این بازی از بهترین چهره های تیم ایران باشد.
بازیکنان ایران بارقه هایی از یک فوتبال قابل قبول را در اواخر نیمه اول و در اغلب مدت نیمه دوم نشان دادند، اما هرگز قابل کتمان نبود که این تیم با وجود شایستگی هایی که دارد، به خوبی برای چنین آوردگاه بزرگی مهیا نشده است و انتظار پیروزی آن بر پرتغال خیلی خوشبینانه است.
شاید بتوان گفت اگرچه پرتغال کاملا سوار بر جریان بازی بود اما هر دو گل آن اتفاقا نه روی حرکات ترکیبی تیمی، بلکه ناشی از خلاقیت فردی بازیکنان آن و اشتباه فاحش مدافعان ما به دست آمد. حتی می توان گفت گل دوم پرتغال برخلاف روند بازی و در حالی که ایران توپ و میدان را بیشتر در اختیار داشت به ثمر رسید.
به هر رو با این باخت ایران امکان صعود به مرحله بعد جام جهانی را از دست داد و بازی با آنگولا جنبه تشریفاتی به خود گرفت. به طور معمول برگزاری هر دوره جام جهانی یک نقطه عطف در فوتبال کشورها به شمار می آید.
جام جهانی اغلب نقطه هدف در برنامه ریزی های بلندمدت مدیران فوتبال است و متعاقب آن این برنامه ها، دست اندرکاران آن و حتی اسلوب های فنی مورد استفاده با بازبینی اساسی روبه رو می شود. مضاف بر آن، جام جهانی زمان پایان فعالیت بسیاری از مربیان، بازیکنان و مدیران فوتبال نیز هست.
به نظر می رسد، این تغییرات متعاقب جام جهانی در فوتبال ایران بسیار گسترده باشد. پس از هشت سال سیطره بی چون وچرای مربیان کروات در فوتبال ایران، که همراه با هیچ موفقیت مشهودی نبوده است، احتمالا فوتبال ایران از این پس کارگزاران فنی دیگری را به کار خواهد گرفت.
رئیس فدراسیون فوتبال از قبل اعلام کرده است که جام جهانی پایان مأموریت او و همکارانش است و احتمالا در تیر ماه شاهد حضور کادر مدیریتی تازه ای در فدراسیون فوتبال خواهیم بود. بازی با آنگولا همچنین نقطه پایان حضور نسلی از بازیکنان تیم ملی است که شاخص ترین آنها کاپیتان ایران در جام جهانی، دایی و گل محمدی هستند.
اما مهم‌تر از اینها، خوشبینی به برکشیدن فوتبال از موقعیت یک رشته ورزشی ساده، به یک پدیده فراگیر ملی است. انتظار می رود دولت با لمس علاقه و خواست عموم مردم ایران به ورزش فوتبال از این پس برنامه منسجم تر و توجهی بایسته تر برای توسعه این رشته ورزشی که از آن به عنوان جادوی سده اخیر نام برده می شود، به کار گیرد. شکست حسرت بار از پرتغال، هرچند پایان رؤیای صعود بود، اما می تواند آغاز دورانی تازه در فوتبال ایران نیز باشد.
گزارش کامل بازی ایران - پرتغال
پرتغال 2- ایران صفر
گل ها: دکو (63) و کریستین رونالدو (80) از نقطه پنالتی
داور: اریک پولات به کمک لیونل داگورن و وینست تکسیرا (هر سه از فرانسه)
اخطاری ها: پائولتا و دکو (پرتغال) و جواد نکونام، مهرزاد معدنچی، حسین کعبی و گل محمدی (ایران)
تماشاگر: 48هزار نفر
بازیکنان ایران: ابراهیم میرزاپور، حسین کعبی، یحیی گل محمدی (سهراب بختیاری زاده) محمد نصرتی، رحمان رضایی، مهدوی کیا، جواد نکونام، آندرانیک تیموریان، مهرزاد معدنچی، (رسول خطیبی) علی کریمی (فریدون زندی) و وحید هاشمیان
بازیکنان پرتغال: ریکاردو، فرنادو میرا، کاشتینا، فیگو، (سیمائو) میگوئل، والنته، کاروالیو، رونالدو، دکو (تیاگو) مانیش (پتیت) و پائولتا
تیم ملی فوتبال ایران بازی دوم خود را با دو گل واگذار کرد تا هیچ بختی برای راهیابی به مرحله دوم نداشته باشد. ایران مثل روز بازی با مکزیک یک نیمه را در مقابل نایب قهرمان اروپا مساوی پشت سر گذاشت، اما سرنوشت این بازی تعیین کننده برای دو تیم در نیمه دوم به سود پرتغال رقم خورد.
در گروه D با این نتیجه دو تیم پرتغال و مکزیک بخت نخست صعود به شمار می روند و حتی آنگولا با توجه به تساوی با مکزیک برای خود شانس صعود قائل است.
تیم ایران در بازی با پرتغال یک تغییر داشت. با نیمکت نشین شدن دایی، مهرزاد معدنچی در ترکیب اصلی قرار گرفت. پرتغال هم نسبت به روز بازی با آنگولا سه تغییر در ترکیب خود داد. کاستینا، مانیش و دکو به ترتیب جایگزین پتیت، دیاگو و سیمائو سابروسا شده بودند. تیم ایران یک نیمه با سرسختی و بازی محکم و همچنین کنترل مهره های کلیدی پرتغال (دکو، مانیش، فیگو و رونالدو) توانست دروازه خود را بسته نگاه دارد.
پرتغالی ها حتی از برتری نسبی خود همراه با کرنرهای پیاپی نتوانستند سودی ببرند. مهمترین فرصت پرتغال در نیمه اول در دقیقه 42 حاصل شد که ضربه سنگین میگوئل از زاویه بسته با برخورد به دستان میرزاپور عرض دروازه را طی کرد و راهی کرنر شد. در 45 دقیقه اول تیم ایران با تجمع در زمین خودی و کنترل بازیکنان حریف در اندک حملات خود بدلیل کم تعداد بودن نتوانست خطر جدی را متوجه دروازه پرتغال و ریکاردو سازد.
در مجموع بازیکنان ایران با پوشش کامل و رعایت اصل حمایت به آنچه که در سر داشتند رسیدند. نیمه دوم پرتغال به بازی سرعت بیشتری داد و بازیکنان تأثیرگذار این تیم به خصوص فیگو و رونالدو با آزادی عمل بیشتری خط دفاعی ایران را آزار دادند.
در دقیقه 55 میرزاپور به شکل زیبایی ضربه سنگین رونالدو را برگشت داد، اما 8 دقیقه بعد پرتغال روی حرکات فریبنده فیگو و پاس او به دکو با ضربه استثنایی این بازیکن به گل رسید. بعد از گل، اوضاع بر وفق مراد نایب قهرمان اروپا شد تا با جدا شدن مردان میانی ایران از خط دفاعی برای زدن گل مساوی با تسلط بیشتری توپ را به گردش درآورند.
تغییرات تیم ایران در این لحظات با خروج کریمی و معدنچی و ورود زندی و خطیبی ثمری نداشت. در دقیقه 68 ایران بهترین بخت را برای گشودن دروازه پرتغال توسط خطیبی براحتی از دست داد و ضربه مهاجم تازه وارد ایران با گذشتن از عرض دروازه راهی خارج شد.
در دقیقه 80 باز هم «فیگو» هنر خویش را به رخ مدافعان ایران کشید و پس از ورود به گوشه محوطه جریمه یحیی گل محمدی را وادار به زدن تکل نمود تا «اریک پولات» بدون مکث نقطه پنالتی را نشان دهد. کریستین رونالدو ضربه اش برخلاف جهت حرکت میرزاپور مبدل به گل دوم پرتغال شد.
